نقش مشاوران و مربیان پرورشی در ارتقاء سلامت روانی، اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان دوره ابتدایی

دوره ابتدایی، حساس ترین مرحله در شکل گیری شخصیت، باورها و رفتارهای اجتماعی کودکان است. در این مسیر، مشاوران و مربیان پرورشی نقش کلیدی در هدایت، حمایت و تربیت دانش آموزان دارند. این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی، به بررسی وظایف، تاثیرات و چالش های این دو گروه در مدارس ابتدایی ایران می پردازد. یافته ها نشان می دهند که حضور فعال و هدفمند مشاوران و مربیان پرورشی، موجب کاهش آسیب های روانی، تقویت هویت فرهنگی و ارتقاء مهارت های اجتماعی دانش آموزان می شود. تغییرات در حالات جسمی، حس هویت طلبی، استقلال خواهی، تغییرات در ارزش ها و باورهای وی، تغییر در روابط اجتماعی و عضویت در گروه های همسالان و سایر گروه های اجتماعی، دانش آموز را با دنیای جدیدی روبه رو می کند. دنیای فکری نوجوان از طریق علایق و رغبت هایش توسعه می یابد. مجموعه این تحولات استرس هایی را متوجه نوجوان می سازد که باعث می شود آن ها از مکانیزم های دفاعی استفاده کنند مانند مکانیزم های بازگشت، همانندسازی، فرافکنی، دلیل تراشی و سرکوبی. با افزایش فشارهای روانی بر نوجوان، او به واکنش های هیجانی رو می آورد از قبیل احساس حقارت، کم رویی، پرخاشگری و گناه.

کلیدواژه ها:

مشاور مدرسه ، مربی پرورشی ، سلامت روان ، تربیت اخلاقی ، دوره ابتدایی ، آموزش و پرورش ، رشد اجتماعی ، هویت فرهنگی