آموزش تاب آوری از طریق قصه گویی و فعالیت های نمادین

تاب آوری به عنوان توانایی فرد در سازگاری با شرایط دشوار و بازگشت به تعادل روانی پس از بحران ها، یکی از مهارت های کلیدی زندگی محسوب می شود. این مقاله به بررسی نقش قصه گویی و فعالیت های نمادین در آموزش تاب آوری می پردازد. قصه گویی با ایجاد همذات پنداری و انتقال پیام های عاطفی، بستری برای درونی سازی مفاهیم تاب آوری فراهم می کند .فعالیت های نمادین نیز با بهره گیری از استعاره ها، بازی ها و آیین های گروهی، امکان تجربه عملی و تقویت مهارت های مقابله ای را ایجاد می نمایند .یافته ها نشان می دهد که ترکیب این دو روش می تواند به ارتقای توانایی های شناختی، هیجانی و اجتماعی دانش آموزان و خانواده ها کمک کند. آموزش این مهارت به کودکان، نوجوانان و خانواده ها می تواند نقش مهمی در افزایش امید، اعتماد به نفس و توانایی مدیریت هیجان ها داشته باشد. یکی از روش های موثر در این زمینه، استفاده از قصه گویی است. قصه ها با ایجاد همذات پنداری و انتقال پیام های عاطفی، به افراد کمک می کنند تا راه های مقابله با چالش ها را در قالبی ملموس بیاموزند. در کنار آن، فعالیت های نمادین مانند بازی های گروهی، نقاشی و نمایش کوتاه، فرصتی برای بیان غیرمستقیم احساسات و تجربه عملی تاب آوری فراهم می سازند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، قصه گویی ، فعالیت های نمادین ، آموزش مهارت های زندگی ، روان شناسی تربیتی