تاثیر داستان گویی بر پرورش مهارت های زبانی و عاطفی کودکان

داستان گویی یکی از موثرترین روش های آموزشی در پرورش مهارت های زبانی و عاطفی کودکان محسوب می شود. این فعالیت نه تنها موجب افزایش دایره واژگان و توانایی بازگو کردن داستان می شود، بلکه مهارت های تفکر انتقادی، تحلیل شخصیت ها، همدلی و خودآگاهی هیجانی کودکان را نیز تقویت می کند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که مشارکت کودکان در داستان گویی گروهی، اعتمادبه نفس، تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی آنان را بهبود می بخشد و اثرات مثبت آن در طول زمان پایدار است . با توجه به اهمیت مهارت های زبانی و عاطفی در رشد همه جانبه کودک، آموزش داستان گویی باید به صورت هدفمند و مستمر در محیط های آموزشی اجرا شود. این رویکرد نه تنها موجب ارتقای توانایی های ارتباطی و زبان آموزی کودکان می شود، بلکه رشد اجتماعی، هیجانی و شناختی آنان را نیز تقویت می کند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش داستان گویی باید به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از برنامه های تربیتی و آموزشی کودکان در مدارس و مراکز آموزشی مورد توجه قرار گیرد. اجرای برنامه های منظم داستان گویی، همراه با تمرین های فعال و مشارکت گروهی، می تواند رشد همه جانبه کودک را در زمینه های زبانی، شناختی و عاطفی تضمین کند.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، پرورش ، مهارت های زبانی و عاطفی