بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه فردی و اجتماعی، همواره مورد توجه پژوهشگران و دست اندرکاران نظام آموزش و پرورش بوده است. در سال های اخیر، فراتر از معیارهای سنتی سنجش هوش (مانند هوش منطقی-ریاضی)، ابعاد دیگری از توانمندی های شناختی و عاطفی افراد به عنوان عوامل کلیدی در دستیابی به موفقیت های تحصیلی و شغلی شناسایی شده اند. در این میان، هوش معنوی (Spiritual Intelligence) و هوش هیجانی (Emotional Intelligence) به عنوان دو مولفه مهم در سازگاری فردی، تاب آوری در برابر مشکلات، و ایجاد روابط سالم، نقش بسزایی ایفا می کنند. هوش معنوی به توانایی فرد در یافتن معنای زندگی، درک ارزش ها و باورهای عمیق، و ارتباط با مفاهیم متعالی اشاره دارد، در حالی که هوش هیجانی شامل توانایی درک، مدیریت و استفاده موثر از هیجانات خود و دیگران است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در میان دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه صورت خواهد گرفت. (در صورت انجام تحقیق، نتایج کلیدی در اینجا ذکر می شود، نتایج اولیه نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار بین هوش معنوی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی بود. به طور خاص، هوش هیجانی سهم بیشتری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی داشت.)

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، هوش هیجانی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ، رابطه ، توانمندی های شناختی و عاطفی.