بررسی رابطه عملکرد خانواده بر، رضایت از زندگی

هدف این پژوهش بررسی نقش عملکرد خانواده در شکل گیری رضایت از زندگی افراد است و بر این فرض استوار است که کیفیت تعاملات خانوادگی، نحوه حمایت روانی، میزان انسجام ساختاری و توانایی خانواده در هدایت هیجان ها و رفتارهای روزمره، بر برداشت فرد از کیفیت زندگی تاثیر مستقیم دارد. این مطالعه با روش توصیفی–تحلیلی انجام شده و تلاش کرده است از خلال منابع نظری معتبر نشان دهد خانواده زمانی می تواند بر رضایت از زندگی اثر مثبت داشته باشد که روابط در آن بر پایه گفت وگوی موثر، احترام متقابل، توزیع منصفانه مسئولیت ها، مدیریت سازنده تنش ها و فراهم کردن محیطی امن برای رشد فردی شکل بگیرد. یافته های نظری بیان می کند خانواده هایی که توانایی معنا بخشی به تجربه ها، جهت دهی به اهداف زندگی، تقویت تاب آوری و ایجاد احساس تعلق را در اعضای خود دارند، زمینه ساز افزایش آرامش روانی و تقویت نگرش مثبت نسبت به زندگی می شوند. در مجموع، نتایج پژوهش نشان می دهد عملکرد کارآمد خانواده نه تنها کیفیت روابط و سلامت روان را بهبود می بخشد، بلکه رضایت از زندگی را نیز در سطوح شناختی، هیجانی و اجتماعی ارتقا می دهد و نقش اساسی در سازگاری و احساس ارزشمندی اعضا ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، رضایت از زندگی ، تعامل خانوادگی ، سلامت روان ، پیوند عاطفی ، معنا بخشی زندگی