نقش نهاد امر به معروف و نهی از منکر موضوع اصل ۸ قانون اساسی در اصلاح ساختار اجتماعی

امر به معروف و نهی از منکر در دسته مهم ترین تعالیم و احکام اسلامی قرار گرفته که متمرکز به سعادت شخص و سلامت جامعه اسلامی و مورد تاکید متون دینی و تایید عقل تدبیرگر بشری می باشد. احیا و اجرای فریضه حائز اهمیت اسلامی مذکور مد نظر بسیاری از تدوین کنندگان قانون اساسی ایران است به شکلی که اصل ۸ آن به این مسئله اختصاص پیدا کرده است که به نظارت مردم بر دولت - دولت بر مردم - مردم بر هم پرداخته و به نهاد امر به معروف و نهی از منکر تعبیر می گردد. اجرا و درک اشتباه و یا ناقص از آن موجب به وجود آمدن بی نظمی و از بین رفتن حرز و حریم خصوصی افراد و وارد شدن آسیب به حق و حقوق و آزادی های آنان می گردد. تذکر، تنبه و توجه همگانی و مسئولیت عمومی سبب اصلاح شدن جامعه و دوری نمودن از آفت ها خواهد شد. امر به معروف و نهی از منکر تکلیف عمومی تلقی می گردد که حقایقی را محرز می نماید و با هدایت اشخاص در جامعه، بدعت ها را از بین برده و مقاومت در برابر گمراهی و باطل به وجود می آورد. حضرت امام علمدار نهضت انقلاب اسلامی و احیاگر این واجب الهی قرار گرفت و گواه بر این مسئله بوده که نظارت وجه دیگری در برداشته که به مراتب از دیگر وجوه آن حائز اهمیت تر می باشد و آن امر به معروف و نهی از منکر مردم بر حکومت و قدرت حاکم یعنی نظارت مردم بر دولت می باشد. اهتمام پژوهش حاضر بررسی نقش نهاد امر به معروف و نهی از منکر موضوع اصل ۸ قانون اساسی در اصلاح ساختار اجتماعی می باشد که به روش توصیفی - تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

قانون اساسی ، امر به معروف ، نهی از منکر ، اصل هشتم ، ساختار اجتماعی