چگونه معلمان می توانند با والدین در مورد مشکلات تحصیلی صحبت کنند.

این مقاله مروری به تحلیل و تبیین راهبردهای ارتباطی موثر و مبتنی بر همکاری می پردازد که معلمان می توانند برای گفتگو با والدین در مورد مشکلات تحصیلی دانش آموزان به کار گیرند. ارتباط سازنده میان خانه و مدرسه، به ویژه در مواقع بروز چالش های تحصیلی، یکی از حیاتی ترین عوامل موفقیت دانش آموز است. با این حال، این گفتگوها اغلب با اضطراب برای معلم، حالت تدافعی برای والدین، و سردرگمی برای دانش آموز همراه است. بیان مسئله این پژوهش بر این شکاف ارتباطی و پیامدهای منفی آن متمرکز است. با استفاده از روش شناسی مروری-کتابخانه ای، این مقاله به بررسی مبانی نظری کلیدی مانند مدل مشارکت والدین اپستاین (Epstein) و مدل انگیزشی هوور-دمپسی و سندلر (Hoover-Dempsey & Sandler) می پردازد. یافته ها نشان می دهند که رویکردهای موثر از ارتباط واکنشی و مبتنی بر سرزنش، به سمت ارتباطی پیشگیرانه، مبتنی بر داده، همدلانه و متمرکز بر راه حل حرکت می کنند. نتیجه گیری مقاله تاکید می کند که تبدیل یک گفتگوی دشوار به یک اتحاد استراتژیک برای حمایت از دانش آموز، یک مهارت حرفه ای و قابل یادگیری است. در نهایت، مجموعه ای از پیشنهادات کاربردی و مبسوط در سه مرحله «پیش از گفتگو»، «حین گفتگو» و «پس از گفتگو» ارائه می شود تا معلمان را برای مدیریت این تعاملات حساس، به شیوه ای سازنده و توانمندساز، مجهز سازد.

کلیدواژه ها:

ارتباط معلم و والدین ، مشارکت والدین ، چالش های تحصیلی ، ارتباط موثر ، راهبردهای مشارکتی ، موفقیت تحصیلی.