نقش حرکت درمانی در بهبود مهارت های تعادلی کودکان دارای ناهنجاری کف پای صاف انعطاف پذیر

کف پای صاف انعطاف پذیر یکی از ناهنجاری های شایع اسکلتی–عضلانی دوران کودکی است که به دلیل کاهش ارتفاع قوس طولی داخلی و تغییر در مکانیک اندام تحتانی، می تواند الگوهای حرکتی طبیعی را مختل کرده و به کاهش پایداری پاسچر و ضعف مهارت های تعادلی منجر شود. از آنجا که این ناهنجاری غالبا با فعالیت های روزمره، بازی و مشارکت حرکتی کودکان در ارتباط مستقیم است، یافتن رویکردهای غیرتهاجمی و مبتنی بر حرکت برای اصلاح عملکرد حرکتی اهمیت فراوانی دارد. حرکت درمانی به عنوان یکی از روش های موثر در تقویت عضلات دخیل در قوس پا، بهبود حس عمقی و اصلاح الگوی کنترل پاسچر مطرح است و طی سال های اخیر توجه بسیاری از متخصصان حرکتی و توان بخشی را به خود جلب کرده است. این مقاله مروری با هدف بررسی شواهد علمی مربوط به تاثیر انواع مداخلات حرکت درمانی بر مهارت های تعادلی کودکان دارای کف پای صاف انعطاف پذیر انجام شد. مرور مطالعات نشان می دهد تمرینات مبتنی بر تقویت عضلات کف پا و تیبیالیس خلفی، تمرینات تعادلی روی سطوح پایدار و ناپایدار، تمرینات حس عمقی، فعالیت های عصبی–عضلانی و برنامه های چندبعدی ترکیبی، همگی می توانند به طور موثری موجب کاهش نوسانات پاسچر، بهبود تعادل ایستا، افزایش کیفیت تعادل پویا و ارتقای کارایی سیستم کنترل وضعیتی شوند. همچنین شواهد تاکید دارند که دوره های تمرینی منظم و مداوم، به ویژه زمانی که شامل ترکیبی از تقویت عضلات، تمرینات تعادلی و تمرینات عملکردی باشند، بیشترین تاثیر را بر عملکرد حرکتی و تعادلی این کودکان بر جای می گذارند. بر اساس نتایج موجود، حرکت درمانی رویکردی ایمن، موثر و قابل اجرا در محیط های آموزشی و درمانی است و می تواند بخش مهمی از برنامه های اصلاحی و توان بخشی کودکان مبتلا به کف پای صاف انعطاف پذیر را تشکیل دهد.

کلیدواژه ها:

حرکت درمانی ، تعادل ، کف پای صاف ، انعطاف پذیر