نقش هوش عاطفی و شادکامی روانی بر میزان دانش هوش مصنوعی

با گسترش فناوری های نوین، دانش هوش مصنوعی به عنوان یکی از مهارت های کلیدی در توانمندسازی معلمان، به ویژه در مقاطع ابتدایی، اهمیت فزاینده ای یافته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش هوش عاطفی و شادکامی روانی در پیش بینی میزان دانش هوش مصنوعی معلمان دوره ی ابتدایی مدارس دولتی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ انجام شد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش توصیفی–همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری شامل ۱۱۶۸ نفر از معلمان دوره ی ابتدایی بود که با روش نمونه گیری در دسترس ۱۵۲ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد هوش عاطفی برادبری و گریوز (۲۰۰۹)، شادکامی روانی ریف (۱۹۸۹) و دانش هوش مصنوعی نگ و همکاران (۲۰۲۴) بود. داده ها به صورت آنلاین گردآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۹ و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد هوش عاطفی اثر معناداری بر دانش هوش مصنوعی دارد (F = ۲.۷۹۹، p ≤ ۰.۰۵، R² = ۰.۰۷۱) و زیرمقیاس «مدیریت رابطه» پیش بینی کننده مثبت و معنادار آن بود (B = ۴.۲۸۹، p ≤ ۰.۰۵). همچنین، مدیریت رابطه توانست یادگیری عاطفی (B = ۰.۹۰۱، R² = ۰.۰۷۴) و یادگیری رفتاری (B = ۱.۱۱۰، R² = ۰.۰۷۳) را به طور معناداری پیش بینی کند؛ اما اثر شادکامی روانی بر دانش هوش مصنوعی معنادار نبود (F = ۰.۸۸۸، p > ۰.۰۵). هوش عاطفی نقش موثری در ارتقای دانش هوش مصنوعی دارد؛ درحالی که شادکامی روانی در این زمینه تاثیر معناداری نشان نداد. بنابراین، تقویت مهارت های عاطفی می تواند راهبردی موثر در توسعه دانش هوش مصنوعی معلمان باشد.

کلیدواژه ها:

دانش هوش مصنوعی ، هوش عاطفی ، شادکامی روانی .