سهم تمرین مسدود و تصادفی در تداخل زمینه ای نظام دار فزاینده در یادگیری پرتاب دارت

هدف از پژوهش حاضر تاثیر سهم تمرین مسدود و تصادفی در تداخل زمینه ای نظام دار فزاینده در یادگیری پرتاب دارت بود. برای این منظور تعداد ۶۰ نفر از کودکان ۹-۱۲ سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس، از تمام شرکت کنندگان پیش آزمون پرتاب دارت گرفته شد. پس از انجام پیش آزمون، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در ۶ گروه مسدود ۱۰۰ درصد، مسدود ۷۰ درصد-تصادفی ۳۰ درصد، مسدود ۵۰ درصد-تصادفی ۵۰ درصد، مسدود ۳۰ درصد-تصادفی ۷۰ درصد، تصادفی ۱۰۰ درصد و ثابت ۱۰۰ درصد قرار گرفتند. هر گروه با توجه به دستورالعمل در نظر گرفته شده به اجرای آزمون پرداختند. مرحله اکتساب در سه جلسه انجام شد. شرکت کنندگان در هر جلسه ۶۰ کوشش (۶ بلوک ۱۰ کوششی) انجام داد. پس از پایان مرحله اکتساب، پس آزمون با انجام ۱۰ کوشش انجام شد و ۲۴ ساعت بعد از پس آزمون، آزمون یادداری و ۱۵ دقیقه بعد آزمون انتقال اجرا شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس مرکب و نیز آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب بین گروه ها تفاوت معناداری وجود نداشت ولی در مرحله یادداری و انتقال گروه فزاینده نظام دار مسدود ۳۰ درصد-تصادفی ۷۰ درصد از بقیه گروه ها عملکرد بهتری داشت. همچنین مشخص شد که گروه تصادفی ۱۰۰ درصد نسبت به گروه مسدود ۱۰۰ درصد و ثابت ۱۰۰ درصد عملکرد بهتری داشت. بنابراین، مربیان ورزشی و معلمان تربیت بدنی می توانند از تمرینات فزاینده نظام دار که سهم تمرین تصادفی بیشتر باشد در یادگیری مهارت های حرکتی از قبیل پرتاب دارت استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تداخل زمینه ای ، تمرین مسدود ، تمرین تصادفی ، فزاینده نظام دار ، پرتاب دارت