تاثیر تمرین مبتنی بر مدل آموزش ورزش بر رشد و خلاقیت حرکتی دانش آموزان دارای اضافه وزن

مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرین مبتنی بر مدل آموزش ورزش بر رشد حرکتی و خلاقیت حرکتی دانش آموزان دارای اضافه وزن انجام گرفت. در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گرفت، از بین دانش آموزان ۱۳ تا ۱۴ ساله دارای اضافه وزن شهر باخرز به صورت مشارکت داوطلبانه، ۳۰ دانش آموز براسا معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مدل اموز ورزش و اموزش سنتی قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون از شرکت کنندگان آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی و خلاقیت حرکتی گرفته شد. در مرحله تمرین که به مدت ۱۲ هفته و هر هفته ۲ جلسه و هر جلسه ۴۵ تا ۵۰ دقیقه در سالن مدرسه به طول انجامید گروه های آموزش ورزش (روزهای دوشنبه و چهارشنبه ساعت ۱۰ تا ۱۱ صبح) و آموزش سنتی (روزهای یک شنبه و سه شنبه ساعت ۱۰ تا ۱۱ صبح) به تمرینات مربوطه (فوتسال) پرداختند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه، مرحله پس آزمون همانند پیش آزمون اجرا شد. داده ها به روش تحلیل واریانس عاملی (۲ گروه در ۲ مرحله اندازه گیری) تحلیل شد. نتایج نشان داد که مدل آموزش ورزش باعث بهبود معنی دار رشد حرکتی و خلاقیت حرکتی دانش آموزان دارای اضافه وزن گردید. اما دیگر نتایج نشان داد که آموزش سنتی بر رشد حرکتی و خلاقیت حرکتی دانش آموزان دارای اضافه وزن تاثیر معنی داری ندارد. بنابراین، براسسا نتایج مدل اموزش ورزش ممکن است یک روش آموزشی موثر برای معلمانب باشد که مهارت های حرکتی و خلاقیت حرکتی را به دانش آموزان دارای اضافه وزن آموزش می دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش ورزش ، اموزش سنتی ، مهارت حرکتی ، خلاقیت ، اضافه وزن