تاثیر خودگویی ارگانیک و راهبردی بر عملکرد شوت بسکتبال

با توجه به مطرح شدن اشکال مختلف خودگویی و اهمیت مطالعه آنها در حوزه ورزش، هدف تحقیق حاضر مقایسه دو شیوه خودگویی ارگانیک از نوع هدفمند و راهبردی بر عملکرد پرتاب بسکتبال ورزشکاران بود. روش تحقیق حاضر بر حسب محتوا تجربی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. بدین منظور، ۶۰ بازیکن بسکتبال ماهر به صورت داوطلبانه انتحاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه ۲۰ نفری شامل گروه خودگویی هدفمند و خودگویی راهبردی و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون، عملکرد حرکتی با استفاده از تکلیف شوت بسکتبال سه دقیقه ی اندازه گیری شد؛ سپس، در مرحله پس آزمون دوباره آزمون شوت سه دقیقه ای به صورت رقابتی برگزار شد؛ اما در این مرحله گروه خودگویی راهبردی از عبارت های خودگویی که از پیش توسط مربی تعیین می شود؛ استفاده می کند؛ گروه خودگویی هدفمند، ارادی و اختیاری از عبارت های خودگویی استفاده می کند و گروه کنترل از هیچ عبارت خودگویی استفاده نخواهد کرد. عملکرد بر اساس تعداد پرتاب های گل شده دوباره اندازه گیری می شود. نتایج تحلیل کواریانس (ANCOVA) که خودگویی هدفمند و راهبردی منجر به بهبود عملکرد حرکتی در شوت بسکتبال شدند. همچنین، خودگویی هدفمند نسبت به خودگویی راهبردی منجر به بهبود بیشتر عملکرد حرکتی ورزشکاران شد. بنابراین، به نظر می رسد که خودگویی ارگانیک از نوع هدفمند مبتنی بر چالش های پیش روی ورزشکاران می تواند منجر به بهبود عملکرد آنها شود.

کلیدواژه ها:

خودگویی ارگانیک ، خودگویی هدفمند ، خودگویی راهبردی ، عمکرد حرکتی