بررسی رابطه بین رضایت شغلی معلمان و کیفیت آموزش در مدارس

رضایت شغلی معلمان به عنوان یکی از عوامل کلیدی در بهبود عملکرد آموزشی و کیفیت فرآیند یاددهی–یادگیری شناخته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین رضایت شغلی معلمان و کیفیت آموزش در مدارس انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل معلمان مقاطع مختلف تحصیلی بود و نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی و ارزیابی کیفیت آموزش بود که اعتبار و پایایی آن ها از طریق آزمون های آماری تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری و روش های رگرسیونی و همبستگی انجام شد تا رابطه بین ابعاد مختلف رضایت شغلی (مانند حقوق و مزایا، شرایط کاری، روابط حرفه ای، پیشرفت شغلی و امنیت شغلی) و شاخص های کیفیت آموزش (شامل مهارت های تدریس، تعامل با دانش آموزان، مدیریت کلاس و دستاوردهای تحصیلی) مورد ارزیابی قرار گیرد. یافته ها نشان داد که رضایت شغلی معلمان با کیفیت آموزش ارتباط مثبت و معنی داری دارد؛ به گونه ای که هرچه معلمان احساس رضایت شغلی بیشتری داشته باشند، کیفیت تدریس و فرآیند یادگیری بهبود می یابد. همچنین، میان ابعاد رضایت شغلی، پیشرفت شغلی و روابط حرفه ای بیشترین تاثیر را بر کیفیت آموزش نشان دادند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ارتقای رضایت شغلی معلمان می تواند به عنوان یک راهکار موثر در بهبود کیفیت آموزش و افزایش انگیزه یادگیری دانش آموزان مدنظر قرار گیرد. این مطالعه به مدیران آموزشی و سیاست گذاران توصیه می کند که با ایجاد محیط کاری مناسب، حمایت حرفه ای و فرصت های ارتقای شغلی، زمینه افزایش رضایت شغلی معلمان و در نتیجه ارتقای کیفیت آموزش را فراهم کنند