چگونه توانستم میزان مشارکت فعال دانش آموزان در کلاس های ریاضی را افزایش دهم؟

پژوهش حاضر با عنوان «چگونه توانستم میزان مشارکت فعال دانش آموزان در کلاس های ریاضی را افزایش دهم؟» توسط رضا احمدی دولخانی، دبیر ریاضی مدرسه پسرانه شاهد شهرستان گراش در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ و با تمرکز بر ۲۴ دانش آموز پایه نهم انجام شده است. هدف اصلی این درس پژوهی، شناسایی علل انفعال و بی علاقگی دانش آموزان نسبت به درس ریاضی و ارائه راهکارهای عملی برای تبدیل کلاس از یک محیط معلم محور به فضایی تعاملی و دانش آموزمحور بود. در ابتدای سال تحصیلی، شواهد نشان می داد که علی رغم استعداد خوب دانش آموزان، ترس از اشتباه، انتزاعی بودن مفاهیم و روش های تدریس سنتی باعث کاهش مشارکت کلامی و عملی آنان شده است. پژوهشگر با بهره گیری از روش های مشاهده مستقیم، نظرسنجی و مصاحبه، داده های اولیه را گردآوری کرد و سپس با مطالعه متون علمی و همفکری با گروه درس پژوهی، راهکارهایی مبتنی بر «یادگیری همیاری»، «استفاده از دست سازه ها» و «تکنیک های پرسشگری سقراطی» را طراحی و اجرا نمود. نتایج حاصل از اجرای طرح که با مقایسه نمرات مستمر، چک لیست های مشاهده رفتار و بازخوردهای دانش آموزان ارزیابی شد، نشان دهنده جهش معناداری در سطح مشارکت داوطلبانه، افزایش اعتمادبه نفس در حل مسائل پای تخته و بهبود نمرات پایانی بود؛ به گونه ای که کلاس ریاضی به محیطی پویا برای کاوشگری تبدیل شد و نگرش دانش آموزان از «ریاضی هراسی» به «ریاضی دوستی» تغییر یافت.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، مشارکت فعال ، نگرش.