تعامل فعال دانش آموزان، معلمان در آموزش مشارکتی

آموزش مشارکتی، رویکردی است که با تکیه بر تعامل فعال دانش آموزان، معلمان و حتی والدین، بستری برای پرورش مهارت های کلیدی قرن بیست و یکم همچون تفکر انتقادی، حل مسئله و همکاری فراهم می آورد. در سال های اخیر، بهره گیری از روش های نوآورانه مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، استفاده از فناوری های نوین آموزشی، کلاس های وارونه و بازی سازی آموزشی توانسته است زمینه را برای ارتقاء کیفیت یاددهی-یادگیری و افزایش مشارکت یادگیرندگان فراهم آورد. به کارگیری پلتفرم های دیجیتال و شبکه های تعاملی، ارتقای نقش معلم از انتقال دهنده اطلاعات به تسهیل گر یادگیری، تقویت خودتنظیمی و مسئولیت پذیری دانش آموزان و تشویق به فعالیت های گروهی، همگی از جمله راهبردهایی هستند که پژوهش ها بر تاثیر مثبت آن ها بر تعامل، یادگیری عمیق و ارتقای عدالت آموزشی تاکید دارند. مطالعه حاضر با تحلیل تجارب موفق داخلی و بین المللی، ضمن معرفی ابزارها و شیوه های نوین آموزش مشارکتی، به بررسی چالش ها و راهکارهای اجرای اثربخش این رویکرد در مدارس می پردازد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که تحول بنیادین در آموزش مستلزم توجه به زیرساخت های فناوری، توسعه شایستگی های حرفه ای معلمان، بازنگری در محتوای آموزشی و ارتقای فرهنگ مدرسه ای بر پایه روحیه مشارکت و نوآوری است. بنابراین، اتخاذ سیاست های حمایتی و برنامه ریزی هدفمند در سطح مدرسه و نظام آموزشی می تواند زمینه ساز ارتقاء کیفیت آموزش مشارکتی و تربیت نسل آینده ای توانمند و مسئول باشد.