ارزیابی ظرفیتهای طراحی مراکز شهری در تقویت اقتصاد محلی با رویکرد سرمایه گذاری پایدار و عدالت فضایی

طراحی مراکز شهری به عنوان یکی از عوامل کلیدی در توسعه پایدار و تقویت اقتصاد محلی مطرح است. این مراکز، که نقش مهمی در تجمع فعالیتهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارند، می توانند با رویکردی هدفمند در طراحی و برنامه ریزی، زمینه ساز سرمایه گذاری های پایدار و عدالت فضایی باشند. سرمایه گذاری پایدار به مفهوم انجام فعالیت هایی است که نه تنها منفعت اقتصادی در پی دارند بلکه ابعاد زیست محیطی و اجتماعی را نیز در نظر می گیرند و توازن میان این سه بعد را حفظ می کنند. عدالت فضایی نیز به توزیع عادلانه فرصت ها، امکانات و منابع در فضای شهری اشاره دارد که موجب کاهش نابرابری های منطقه ای و افزایش کیفیت زندگی ساکنان می شود. این پژوهش با هدف ارزیابی ظرفیت های طراحی مراکز شهری در تقویت اقتصاد محلی با تاکید بر دو محور سرمایه گذاری پایدار و عدالت فضایی انجام شده است. در این راستا، ابتدا مبانی نظری مرتبط با طراحی شهری، اقتصاد محلی، سرمایه گذاری پایدار و عدالت فضایی به طور مفصل بررسی شده است. سپس با مرور پیشینه پژوهش های داخلی و بین المللی، عوامل موثر و تجربیات موفق شناسایی شدند. در مرحله تحلیل داده های حاصل از مطالعات میدانی، مصاحبه ها و اسناد برنامه ریزی شهری با استفاده از روش های کمی و کیفی تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که طراحی مراکز شهری با رویکردی مشارکتی و چند بعدی، می تواند ضمن جذب و حمایت از سرمایه گذاری ها، پایدار به توزیع عادلانه منابع اقتصادی و اجتماعی کمک کند. این امر باعث ارتقاء کارآیی اقتصادی، بهبود کیفیت محیط شهری و افزایش رضایتمندی ساکنان می شود. همچنین، طراحی مناسب می تواند ظرفیت هایی چون استفاده بهینه از فضا، ارتقای دسترسی پذیری و ایجاد فرصت های اشتغال محلی را فراهم آورد. در نهایت، پیشنهادات سیاستی و راهبردی برای بهبود طراحی مراکز شهری با هدف تحقق اقتصاد محلی پایدار و عدالت فضایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی مراکز ، شهری ، اقتصاد محلی ، سرمایه گذاری ، پایدار ، عدالت ، فضایی ، توسعه پایدار ، برنامه ریزی شهری ، مشارکت اجتماعی ، توزیع منابع ، کیفیت محیط شهری ، دانشگاه هنر اسلامی تبریز ، ISC Islamic World Science Citation Center