مرور نظام مند آموزش کودک محور (Child-Centered Learning) در کلاس های فارسی

آموزش کودک محور (Child-Centered Learning) به عنوان یک رویکرد نوین آموزشی، تاکید بر نیازها، علایق، استعدادها و سبک های یادگیری فردی دانش آموزان دارد و در سال های اخیر توجه ویژه ای در کلاس های درس فارسی به خود جلب کرده است. هدف این مقاله، مرور نظام مند مطالعات و تحقیقات مرتبط با پیاده سازی آموزش کودک محور در آموزش زبان و ادبیات فارسی است. بررسی ها نشان می دهد که بهره گیری از این رویکرد می تواند مشارکت فعال دانش آموزان، تقویت مهارت های زبانی و تفکر انتقادی، افزایش انگیزه و خودکارآمدی آنان را به طور قابل توجهی ارتقا دهد. این مرور، ضمن تحلیل رویکردهای نظری و مدل های اجرایی، به شناسایی مزایا و چالش های عملی این نوع آموزش در کلاس های فارسی پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که استفاده از فعالیت های تعاملی، بازی های آموزشی، بحث های گروهی و پروژه های پژوهشی، موجب تقویت یادگیری عمیق و پایدار می شود و توانایی دانش آموزان در ایجاد ارتباط میان مفاهیم ادبی و زندگی روزمره را افزایش می دهد. همچنین، نقش معلم به عنوان تسهیل کننده یادگیری، ایجاد محیط یادگیری انعطاف پذیر و توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان در موفقیت این رویکرد حیاتی است. با توجه به مزایای متعدد و یافته های علمی، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مدارس فارسی زبان به سمت آموزش کودک محور سوق یابند و راهکارهای عملی برای غلبه بر موانع اجرایی آن توسعه یابد

کلیدواژه ها:

آموزش کودک محور ، یادگیری فعال ، کلاس فارسی ، مشارکت دانش آموز ، مهارت های زبانی ، انگیزه یادگیری ، تفکر انتقادی ، روش های تعاملی ، خودکارآمدی ، آموزش فردمحور