تحلیل حالت خرابی فرایند با رویکرد یکپارچه برای کنترل کیفیت تولید خودرو (مطالعه موردی: سالن پرسکاری شرکت خودروسازی)

این مقاله رابطه فیمابین تحلیل حالات خرابی و اثرات آن در فرایند تولید (PFMEA) و تحلیل حالات خرابی و اثرات شناسایی شده در طراحی فرایند (DFMEA) را مورد بررسی قرار داده و اثرات اجرای صحیح این دو تکنیک را بر اثر بخشی کلی تجهیزات (OEE) مورد مطالعه قرار میدهد. بدین منظور فرمهای تجزیه و تحلیل خرابیها توسط خبرگان سازمان تکمیل شده و پس از شناسایی حالات بالقوه خرابیها از طریق فرمها اقدامات اصلاحی برای خرابیهای دارای ریسک بالا تدوین و اجرا گردیده است این امر موجب افزایش عدد OEE سازمان شده است. پس از اجرای اقدامات اصلاحی مشخص گردید که برخی از خرابیها که دارای ریسک بالایی هستند و مانع از بهبود شاخصهای کلیدی OEE میشوند اغلب مربوط به مرحله طراحی بوده که در اجرای DFMEA شناسایی نشده و به فرایند انتقال داده شده اند. در این مرحله اقدامات اصلاحی متناظر با خطاهای مرتبط با DFMEA طراحی شده و اجرا گردید که مجددا منجر به بهبود شاخص اثر بخشی تجهیزات شده است لازم به ذکر است که با اجرای صحیح روش مذکور در مقاله حاضر علاوه بر بهبود شاخص اثر بخشی،تجهیزات، از تعداد دوباره کاریها و اجرای اقدامات اصلاحی مضاعف در فرایند تولید نیز کاسته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

OEE ، DFMEA ، PFMEA ، ریسک خرابی