نقش و عملکرد زیرساخت های حمل و نقل در مدیریت بحران زلزله با مطالعه تجربیات زلزله های ایران

بررسی نقش و عملکرد زیرساخت های حمل و نقل در مدیریت بحران زلزله با مطالعه تجربیات زلزله های ایران. ضرورت توجه به این ابعاد حیاتی در فرایند پیشگیری و پاسخ دهی به بلایای طبیعی را برجسته می سازد. اهمیت این موضوع هم از حیث کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از زلزله و هم از منظر تامین تداوم حیات اجتماعی و اقتصادی در مواجهه با چنین حوادثی غیرقابل انکار است. هدف اصلی این پژوهش، چگونگی نقش آفرینی زیرساخت های حمل و نقل در سطوح پیشگیری، آمادگی و امدادرسانی در زلزله با بهره گیری از تجربیات زلزله های مختلف ایران است. یافته های پژوهش نشان می دهد که طراحی و توسعه ی شبکه های حمل و نقل مقاوم در برابر زلزله، از جمله زیرساخت های ضروری برای تسهیل در مراحل مختلف مدیریت بحران است. همچنین بررسی تجارب گذشته نشان می دهد که کمبود هماهنگی میان نهادهای مرتبط، نبود برنامه ریزی بلندمدت برای بازسازی و ارتقا زیرساخت ها، و فقدان آگاهی عمومی در مورد نقش حمل و نقل در مدیریت بحران، از چالش های اصلی در این زمینه هستند. به طور کل، این پژوهش بر لزوم توجه به بعد اجتماعی و فرهنگی در طراحی و مدیریت زیرساخت های حمل و نقل مقاوم تاکید دارد و بر این باور است که با شناخت دقیق تر این ابعاد، می توان رویکردهای موثرتری برای ارتقای مدیریت بحران زلزله در کشور ارائه کرد و در آینده به تدوین سیاست های بهتر برای بازسازی و مقاوم سازی زیرساخت های حمل و نقل منجر شد. این پژوهش می تواند بستر مناسبی برای پژوهش های آینده در خصوص مدیریت بحران و به طور خاص، نقش حمل و نقل در امدادرسانی زلزله، فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران زلزله ، زیرساخت های حمل و نقل ، زلزله ، تجربیات زلزله های ایران ، آسیب شناسی