کاربرد هوش مصنوعی در تشخیص خواب آلودگی رانندگان در سیستمهای حمل و نقل پرسنل شرکتها و ارتقای ایمنی ترافیک

خواب آلودگی رانندگان یکی از عوامل اصلی بروز تصادفات جاده ای و تهدیدی جدی برای ایمنی کارکنان در سیستم های حمل و نقل سازمانی است. این پژوهش با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در تشخیص خواب آلودگی و ارتقای ایمنی انجام شده است. روش تحقیق شامل مرور منابع علمی، تحلیل فناوریهای تجاری و بررسی سامانه هایی مبتنی بر دوربین کابین، حسگرهای خودرو، تجهیزات پوشیدنی و آزمونهای شناختی تعاملی است. یافته ها نشان میدهد که ترکیب داده های فیزیولوژیکی، رفتاری و شناختی می تواند دقت تشخیص را افزایش دهد. در عین حال چالشهایی مانند خطاهای الگوریتمی، تفاوتهای فردی، تاثیر بیماریهای مزمن و مسائل حریم خصوصی شناسایی شده اند. راهکارهایی همچون طراحی شخصی سازی شده، زمان بندی هوشمند آزمونها و تدوین چارچوب های اخلاقی پیشنهاد شده است. این فناوری با ادغام در خودروهای خودران و توسعه زیرساخت های هوشمند، آینده ای ایمن تر برای حمل و نقل پرسنل رقم خواهد زد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تشخیص خواب آلودگی ، ایمنی ترافیک ، حمل و نقل پرسنل