عدالت آموزشی و فرصت های برابر در مدارس مناطق محروم ایران

عدالت آموزشی یکی از اصول بنیادین توسعه پایدار در نظام های آموزشی به شمار می رود؛ با این حال، مناطق محروم ایران همچنان با محدودیت های گسترده در دسترسی، کیفیت و فرصت های برابر آموزشی مواجه اند. این پژوهش با هدف تحلیل چالش های عدالت آموزشی در مناطق محروم کشور، با روش مرور نظام مند و بررسی پژوهش های فارسی زبان منتشرشده طی سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۳ انجام شد. پایگاه های معتبر علمی شامل SID، Civilica و Ensani.ir جست وجو و مقالات مرتبط با کلیدواژه هایی چون عدالت آموزشی، نابرابری آموزشی، مناطق محروم، و فرصت های یادگیری انتخاب و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که عدالت آموزشی در این مناطق تحت تاثیر چند محور اساسی قرار دارد: نابرابری در تامین منابع انسانی و فیزیکی، شکاف دیجیتال و محرومیت فناورانه، ناهمخوانی برنامه درسی با بافت فرهنگی و زبانی، ضعف در سیاست های نگهداشت و انگیزش معلمان، و مشارکت ناکافی خانواده و جامعه محلی در فرایند آموزش. بررسی ها تاکید دارد که رویکردهای تک بعدی، مانند تامین تجهیزات بدون توجه به کیفیت تدریس یا شرایط معیشتی معلمان، به تنهایی قادر به رفع نابرابری ها نیستند. بنابراین، تحقق عدالت آموزشی مستلزم طراحی سیاست های چندسطحی شامل ارتقای سرمایه انسانی، بومی سازی محتوای درسی و تقویت حکمرانی مدرسه محور است.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، مناطق محروم ، نابرابری آموزشی ، سرمایه انسانی ، بومی سازی درسی