تجربیات زیسته معلمان ابتدایی در مدیریت کلاس های چندپایه در مدارس روستایی شهرستان میاندوآب

کلاس های چندپایه به عنوان راهکاری برای ارائه آموزش در مناطق روستایی ایران، به ویژه در شهرستان میاندوآب با ویژگی های فرهنگی و زبانی خاص، چالش های منحصربه فردی را برای معلمان ایجاد کرده اند. این پژوهش با هدف بررسی تجربیات زیسته معلمان ابتدایی در مدیریت این کلاس ها انجام شد. پژوهش از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی کلایزی بهره برد و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۳ معلم (۸ مرد و ۵ زن) از مدارس روستایی میاندوآب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ گردآوری شدند. نمونه گیری هدفمند بود و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. داده ها با روش کلایزی تحلیل شدند و اعتبار آن ها از طریق بررسی توسط مشارکت کنندگان و توافق بین کدگذارها (ضریب ۰.۸۳) تایید شد. یافته ها چهار مضمون اصلی را آشکار کردند: چالش های آموزشی و مدیریتی (کمبود زمان، تنوع نیازهای یادگیری، نبود امکانات)، راهبردهای مقابله ای معلمان (روش های مشارکتی، مدیریت زمان خلاقانه، شخصی سازی آموزش)، تاثیر عوامل فرهنگی و زبانی (دوزبانگی، فرهنگ محلی، تنوع قومی)، و نقش حمایت های سیستمی (کمبود آموزش های ضمن خدمت، حمایت محدود مدیریتی، نیاز به منابع مالی). نتایج نشان داد که معلمان با وجود محدودیت های ساختاری و زیرساختی، از خلاقیت خود برای مدیریت کلاس استفاده کردند، اما کمبود حمایت های سیستمی و چالش های زبانی اثربخشی آن ها را کاهش داد. عوامل فرهنگی مانند حمایت والدین به عنوان فرصتی برای تقویت نظم کلاس عمل کردند. این پژوهش بر ضرورت طراحی برنامه های آموزشی تخصصی، تامین منابع و توجه به ویژگی های محلی در سیاست گذاری آموزشی تاکید کرد تا کیفیت آموزش در کلاس های چندپایه بهبود یابد و عدالت آموزشی در مناطق محروم محقق شود.

کلیدواژه ها:

کلاس های چندپایه ، تجربیات زیسته ، معلمان ابتدایی ، مدیریت کلاس