نقش هوش عاطفی بر توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی و تبیین نقش بنیادین هوش عاطفی به عنوان پیش نیازی اساسی برای توسعه مهارت های اجتماعی در دانش آموزان است. در دنیای پیچیده امروز، موفقیت تحصیلی و فردی دانش آموزان نه تنها به توانایی های شناختی، بلکه به شایستگی های عاطفی و اجتماعی آن ها نیز وابسته است. این مقاله با استفاده از روش مرور نظام مند و تحلیل محتوای پژوهش های پیشین، به بررسی ارتباط مفهومی و عملی بین مولفه های هوش عاطفی (شامل خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی، انگیزش و مهارت های اجتماعی) و نمودهای آن در رفتارها و تعاملات اجتماعی دانش آموزان می پردازد. یافته های حاصل از تحلیل منابع نشان می دهد که توانایی درک، مدیریت و ابراز صحیح هیجانات، به طور مستقیم بر کیفیت روابط بین فردی، توانایی حل تعارض، همکاری گروهی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان تاثیرگذار است. نتایج این پژوهش تاکید می کند که برنامه های آموزشی مدارس باید رویکردی یکپارچه داشته باشند و آموزش مهارت های اجتماعی را در بستر پرورش هوش عاطفی طراحی و اجرا نمایند. چنین رویکردی نه تنها به کاهش مشکلات رفتاری و بهبود فضای روانی-اجتماعی مدارس کمک می کند، بلکه زمینه را برای پیشرفت تحصیلی و دستیابی به سلامت روان پایدار در دانش آموزان فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ، پیشرفت تحصیلی ، سلامت روان