تاثیر بازخورد سازنده در درس ریاضی بر خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دلکش مولودی آموزش و پرورش شهرستان سردشت

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد سازنده معلم در درس ریاضی بر خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل ۳۰۰۰ دانش آموز پایه چهارم ابتدایی مدارس دولتی شهرستان سردشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، ۶۰ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسه آموزش ریاضی با استفاده از بازخوردهای سازنده شامل توضیح فرایند حل مسئله، تاکید بر تلاش، و راهنمایی برای اصلاح خطاها آموزش دیدند، در حالی که گروه کنترل تنها بازخوردهای سنتی (درست یا نادرست) دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر و آزمون عملکرد ریاضی محقق ساخته بود. داده ها با آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (p < ۰.۰۵). این نتایج بیانگر آن است که استفاده از بازخورد سازنده می تواند به بهبود باورهای خودکارآمدی و ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی منجر شود. بر این اساس، توصیه می شود معلمان ریاضی در فرایند تدریس از بازخوردهای فرآیندمحور و تکوینی بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

بازخورد سازنده ، خودکارآمدی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، آموزش ریاضی ، دانش آموزان ابتدایی