آسیب شناسی برنامه درسی مدارس استعداد درخشان در ایران

این مقاله به بررسی آسیب شناسی جامع برنامه مدارس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان (سمپاد) در ایران می پردازد. با استفاده از رویکرد پژوهشی ترکیبی (کمی و کیفی)، چالش ها و آسیب های موجود در ابعاد مختلف این برنامه شامل نظام پذیرش، برنامه درسی، روش های تدریس، وضعیت معلمان و امکانات آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، این مقاله رویکرد نوینی را مطرح می کند که به جای جداسازی دانش آموزان مستعد در مدارس خاص، بر شناسایی و پرورش استعدادهای متنوع آنها در مدارس عادی و از طریق برنامه های غنی سازی تاکید دارد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مدارس سمپاد علیرغم دستاوردهای قابل توجه در زمینه موفقیت های علمی، با چالش هایی مانند عدالت آموزشی، تنوع بخشی به شیوه های آموزشی، توجه به ابعاد مختلف استعداد و سلامت روان دانش آموزان مواجه هستند. در پایان، راهکارهایی برای بهبود این سیستم ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، مدارس سمپاد ، استعدادهای درخشان ، عدالت آموزشی ، برنامه های غنی سازی ، ایران