اختلالات طیف اتیسم و علل و عوامل موثر بر آن

اتیسم یک اختلال عصبی رشدی پیچیده است که با کمبود در تعاملات اجتماعی و الگوهای رفتاری محدود و تکراری مشخص می شود. این اختلال معمولا در اوایل کودکی بروز می کند و تا بزرگسالی ادامه دارد. شیوع اتیسم در سراسر جهان رو به افزایش است و این موضوع بار قابل توجهی بر نظام های سلامت و خانواده ها تحمیل می کند. از آنجایی که زمان طلایی برای توانبخشی کودکان دارای اختلال اتیسم ۳ تا ۵ سالگی است نیازمند است پیگیری ها و آغاز روند درمانی هرچه سریع تر برای این کودکان صورت بگیرد. تولد کودکانی با اختلال اتیسم بیشترین تاثیر را بر خانواده ها و به ویژه مادران دارد و ممکن است واکنش های متعددی از جمله ضربه روانی، ناامیدی، خشم، افسردگی، احساس گناه و سردرگمی، ناخودکارآمدی در فرزندپروری، مشکلات جسمانی والدین، مشکل در روابط زناشویی، بروز مشکل در روابط خواهر و برادری را به دنبال داشته باشد. در مقایسه با جمعیت عمومی، افراد دارای اختلال طیف اتیسم، با افزایش نرخ اختلالات روانپزشکی، مشکلات گفتار و زبان، انواع اختلالات حرکتی، بیماری های سیستم ایمنی، مشکلات تغذیه ای و مشکلات بسیار دیگری رو به رو هستند که سلامت و وضعیت زندگی این کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد و حتی در آینده و زندگی اجتماعی شان تاثیرات بسیاری می گذارد. در حال حاضر به جهت کنترل اختلالات رفتاری در اتیسم، عمدتا از ترکیبات دارویی آنتی سایکوتیک، مهارکننده های بازجذب، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، ضد تشنج ها و... استفاده می شود و در راستای تعدیل اختلالات رفتاری در این گروه، محققان به بررسی اثر درمان های غیر دارویی و مکمل نظیر مداخلات مبتنی بر تحلیل رفتار کاربردی، گفتار درمانی و کار درمانی، یکپارچه سازی حسی، روش فلورتایم، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اکت، درمان پاسخ محور و نیز درمان های خانواده محور، موسیقی درمانی، دراماتراپی و... اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، طیف اتیسم ، کودکان ، اختلالات رفتاری ، مشکلات تغذیه ای