بررسی لکنت زبان بر ابعاد زندگی کودکان مبتلا و پیامدهای آن

لکنت پایدار در طول رشد، یک اختلال گفتاری است که بر توانایی فرد در تولید روان گفتار تاثیر می گذارد. لکنت زبان منجر به وقفه های حرکتی بی اختیار برای به جریان انداختن تولید گفتار روان می شود و بر ارسال موفقیت آمیز پیام های ارتباطی اثر می گذارد. کودکان دارای لکنت زبان در مقایسه با همسالان خود، ناسازگاری اجتماعی، آموزشی و عاطفی بیشتری دارند. لکنت در بسیاری از حوزه های کیفیت زندگی، از جمله نشاط، درد، شناخت، تحصیل، فعالیت های روزمره و عملکرد اجتماعی و هیجانی تاثیر منفی می گذارد. همچنین لکنت با علائم رفتاری و روانی اجتماعی از جمله حساسیت عاطفی، اضطراب، افسردگی و اجتناب اجتماعی نیز خود را نشان می دهد و باعث ایجاد مشکلات زیادی می شود. یافته های این پژوهش نشان داد که میزان تاثیر لکنت زبان در زندگی افراد به یک اندازه نیست. بعضی از افراد با مشکلات جدی مانند ناتوانی در برقراری ارتباط، کمبود اعتماد به نفس، احتمال کمتر برای داشتن ارتباط رمانتیک و بعضی مشکلات شخصیتی مواجه می شوند. با توجه به اهمیت مولفه های تحمل پریشانی و هیجانات در افراد مبتلا به لکنت و با توجه به اینکه آسیب های روانشناختی ناشی از این اختلال به صورت مزمن بروز می کند، لزوم مداخله های روانشناختی مانند گفتاردرمانی، اکت، هیپنوتیزم، درمان شناختی-رفتاری، طرحواره درمانی، بازی درمانی و غیره مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

لکنت ، لکنت زبان ، کودکان ، گفتار