نقش روش های یادگیری مشارکتی و انفرادی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود و انتخاب روش مناسب یادگیری می تواند نقش بسزایی در ارتقاء کیفیت آموزش ایفا کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر دو روش یادگیری مشارکتی و انفرادی بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. در این مطالعه تجربی، دو گروه از دانش آموزان به صورت تصادفی انتخاب و هر گروه تحت یکی از دو روش یادگیری مشارکتی و انفرادی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های استاندارد پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه های ارزیابی فرآیند یادگیری جمع آوری و با روش های آماری تحلیل شد. نتایج نشان داد که استفاده از روش یادگیری مشارکتی به طور معناداری باعث افزایش سطح پیشرفت تحصیلی نسبت به یادگیری انفرادی می شود. همچنین، این روش با تقویت مهارت های اجتماعی، افزایش انگیزه یادگیری و تعامل بهتر دانش آموزان، زمینه مناسبی برای یادگیری عمیق تر و پایدار فراهم می کند. یافته های این پژوهش تاکید می کند که بهره گیری از یادگیری مشارکتی در فرآیند آموزشی می تواند به عنوان یک استراتژی موثر در بهبود عملکرد تحصیلی مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، یادگیری انفرادی نیز با فراهم آوردن فضای تمرکز و خودمدیریتی به عنوان مکملی برای یادگیری مشارکتی مطرح است. این مطالعه می تواند راهنمایی برای معلمان، مدیران آموزشی و پژوهشگران جهت بهینه سازی روش های تدریس و ارتقاء کیفیت یاددهی-یادگیری باشد.