ارتباط بین عدالت آموزشی معلمان و احساس ارزشمندی دانش آموزان

عدالت آموزشی یکی از بنیادی ترین مولفه های نظام تعلیم و تربیت است که می تواند به طور مستقیم بر تجربه یادگیری و احساس ارزشمندی دانش آموزان تاثیرگذار باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین عدالت آموزشی معلمان و احساس ارزشمندی دانش آموزان انجام شده است. عدالت آموزشی در این مطالعه به معنای توزیع منصفانه فرصت های یادگیری، رفتار بی طرفانه معلمان، رعایت حقوق تحصیلی و ایجاد محیطی عادلانه برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تعریف می شود. در مقابل، احساس ارزشمندی به درک دانش آموز از اهمیت خود، احترام دریافت شده از سوی دیگران و میزان اعتماد به توانایی های شخصی در محیط آموزشی اشاره دارد.بر اساس یافته های مطالعات پیشین و تحلیل های انجام شده، هنگامی که معلمان در کلاس درس به اصول عدالت آموزشی پایبند هستند، دانش آموزان نه تنها فرصت بیشتری برای رشد علمی و اجتماعی پیدا می کنند، بلکه خود را ارزشمندتر و شایسته تر احساس می نمایند. رفتارهای معلم نظیر توزیع برابر منابع آموزشی، توجه متوازن به همه دانش آموزان، ارزیابی های عادلانه، و احترام به تفاوت های فردی، موجب ارتقای عزت نفس تحصیلی و افزایش انگیزه درونی یادگیرندگان می شود. این موضوع در نهایت سبب شکل گیری نگرش مثبت نسبت به مدرسه و بهبود کیفیت زندگی آموزشی دانش آموزان خواهد شد.نتایج این پژوهش بر اهمیت بازنگری در نقش معلم به عنوان عامل کلیدی تحقق عدالت آموزشی تاکید دارد. در صورتی که عدالت آموزشی به عنوان یک اصل محوری در سیاست گذاری ها و رفتارهای آموزشی مورد توجه قرار گیرد، می تواند زمینه ساز تقویت هویت تحصیلی و احساس ارزشمندی در دانش آموزان گردد. بنابراین، مدارس و نظام های آموزشی باید با ارائه دوره های توانمندسازی برای معلمان، ارتقای مهارت های ارتباطی و حرفه ای آنان و ترویج نگرش عادلانه در فرایند تدریس، شرایطی را فراهم آورند که عدالت آموزشی به عنوان یک هنجار پایدار در تعاملات کلاسی نهادینه شود.