آینده یادگیری با تلفیق هوش مصنوعی و تربیت انسانی

تحولات شتابان فناوری در دهه ی اخیر، مرز میان آموزش سنتی و آموزش فناورانه را به طور چشمگیری بازتعریف کرده است. یکی از بنیادی ترین این تحولات، تلفیق هوش مصنوعی با تربیت انسانی است؛ فرایندی که فراتر از یک نوآوری فناورانه، یک دگرگونی فلسفی در فهم یادگیری و نقش انسان در آن به شمار می رود. هدف از این پژوهش، تبیین چشم انداز آینده یادگیری با تمرکز بر هم افزایی میان قابلیت های تحلیلی هوش مصنوعی و ارزش های تربیتی انسانی است. در این مقاله، تلاش شده است تا با رویکردی توصیفی تحلیلی، ابعاد آموزشی، اخلاقی، شناختی و فرهنگی این تلفیق مورد واکاوی قرار گیرد. یافته های نظری حاکی از آن است که تلفیق هوش مصنوعی با تربیت انسانی می تواند منجر به شخصی سازی یادگیری، تقویت خودتنظیمی، ترویج آموزش ارزش محور و ارتقای کیفیت ارتباطات در محیط های یادگیری شود. همچنین چالش هایی از جمله تهدید استقلال انسانی، تضعیف نقش معلم، و بی توجهی به تفاوت های فرهنگی نیز وجود دارد که در صورت نهادینه سازی اصول اخلاقی و تربیت هوش مصنوعی می توان از آن ها پیشگیری کرد. نتیجه گیری اصلی مقاله آن است که آینده یادگیری، نه در حذف نقش انسان، بلکه در بازآفرینی آن در کنار هوش مصنوعی معنا می یابد؛ جایی که انسان و ماشین، به جای رقابت، در مسیر رشد شناختی و انسانی هم افزا می شوند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تربیت انسانی ، یادگیری آینده ، اخلاق آموزشی