محرومیت زدایی در سیره علوی (علیه السلام)

محرومیت زدایی یکی از وظایف همه حکومت ها و مردم است که تنها مشمول مسائل اقتصادی نبوده و رفع آن در تمامی ابعاد باید مدنظر قرار گیرد. پژوهش حاضر که با استفاده از داده های کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام گرفته است به این سوال اصلی پاسخ داده است که محرومیت زدایی در سیره امام علی (علیه السلام) چگونه بوده است؟ پاسخ به این سوال از آن رو ضرورت دارد که رفع محرومیت در ابعاد مختلف ازجمله وظایف و اهداف اصلی همه پیامبران بوده است و بدون آن نمی توان انتظار تشکیل جامعه ای الهی داشت. یافته های پژوهش نشان داد که در سیره امام علی (علیه السلام)، محرومیت زدایی در سه حوزه فرهنگی، اقتصادی و سیاسی دنبال می شده است. در حوزه فرهنگی با گسترش علم و دانش، تبلیغ و تثبیت آموزه های دینی و استفاده از روش های صحیح تعلیم و تربیت، و در حوزه سیاسی نیز با تلاش برای تشکیل حکومت اسلامی و اقامه عدالت از طریق آن، قدم های مهمی برای محرومیت زدایی برداشته شد. در حوزه اقتصادی نیز ضمن تاکید بر اهمیت رفاه و رفع فقر، با راهکارهای فرهنگی و حکومتی در جهت فقرزدایی قدم برداشتند. راهکارهای فرهنگی فقرزدایی در سیره علوی (علیه السلام) مواردی همچون ترویج فرهنگ کار در جامعه، الگوسازی از انسان های موفق، صدقه دادن فقرا در حد توان برای برکت در روزی، کاربست عوامل فردی محرومیت زدا و انفاق بهره مندان به فقیران بوده است. همچنین در سیره علی (علیه السلام) برخورد با فسادهای اقتصادی، ساده زیستی مسئولین، رسیدگی حکومت به محرومان، توزیع عادلانه ثروت ها و فرصت های اقتصادی و تلاش برای افزایش تولید و بهره وری نیز ازجمله راهکارهای حکومتی فقرزدایی بوده است.

کلیدواژه ها:

محرومیت زدایی ، محرومیت فرهنگی ، محرومیت سیاسی ، محرومیت اقتصادی ، سیره علوی (علیه السلام)