اقدام پژوهی :چگونه توانستم بدخطی حسین را در نوشتن برطرف کنم؟

هدف از این اقدام پژوهی، شناسایی دقیق عوامل موثر بر بدخطی حسین، دانش آموز پایه سوم ابتدایی در یکی از مدارس شهر بندرعباس، و طراحی، اجرا و ارزیابی راهکارهای علمی و عملی برای رفع این مشکل بود. روش پژوهش ترکیبی (کمی-کیفی) شامل جمع آوری داده ها از طریق چک لیست های ارزیابی دست خط، مصاحبه های عمیق با والدین و همکلاسی ها، تحلیل مقایسه ای نمونه دست خط حسین در قبل و بعد از مداخله، و استفاده از جدول های پیشرفت هفتگی و ماهانه بود. یافته های اولیه نشان داد که عوامل متعددی در بدخطی حسین نقش دارند؛ از جمله عوامل جسمانی (مانند ضعف در حرکات ظریف دست و عدم هماهنگی چشم و دست)، عوامل روانی (اضطراب بالا در محیط کلاس، اعتماد به نفس پایین در نوشتار، و ترس از اشتباه)، عوامل محیطی (فقدان تمرین و آموزش صحیح در خانه و مدرسه در سال های گذشته، عدم نظارت کافی والدین، و نبود فضای مناسب برای تمرین نوشتار در منزل)، و عوامل آموزشی (تمرین ناکافی و غیراصولی، کمبود بازخورد سازنده و به موقع از سوی معلمان قبلی). پس از شناسایی این عوامل، مداخلات هدفمندی شامل تمرینات دست ورزی متنوع و جذاب، آموزش تدریجی و مرحله ای نوشتن حروف و کلمات با استفاده از بازی و فعالیت های خلاقانه، مشارکت فعال و هدفمند والدین در فرایند آموزش و تمرین در منزل، و ارائه بازخوردهای پیوسته، مثبت و سازنده به حسین اجرا شد. نتایج حاصل از اجرای این راهکارها، پیشرفت معناداری را در کیفیت دست خط حسین، افزایش سرعت و دقت او در نوشتار، و بهبود قابل توجه اعتماد به نفس و انگیزه او برای نوشتن نشان داد. این پژوهش بر اهمیت شناسایی به موقع مشکلات نوشتاری و اجرای مداخلات چندبعدی و هدفمند برای بهبود کیفیت خط دانش آموزان ابتدایی تاکید می کند و پیشنهاداتی را برای سایر معلمان، والدین و مسئولان آموزشی در راستای پیشگیری و درمان بدخطی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

بدخطی ، آموزش ابتدایی ، خط فارسی ، مداخله آموزشی ، تمرین نوشتاری ، اقدام پژوهی ، بندرعباس ، ضعف حرکات ظریف ، اعتماد به نفس ، بازخورد سازنده.