تحلیل تاثیرات اجتماعی ابزارهای یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی بر دانش آموزان

در دوران معاصر، همگرایی فناوری های پیشرفته با نظام های آموزشی، چشم اندازهای نوینی را پیش روی متولیان تعلیم و تربیت گشوده است. این مقاله مروری با هدف واکاوی عمیق و همه جانبه تاثیرات اجتماعی ناشی از به کارگیری ابزارهای یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی بر زیست جهان دانش آموزان تدوین شده است. مسئله محوری پژوهش، بررسی پارادوکس های حاصل از تعامل انسان و ماشین در بستر یادگیری است؛ جایی که از یک سو هوش مصنوعی با شخصی سازی آموزش و رفع موانع زمانی و مکانی، عدالت آموزشی را نوید می دهد و از سوی دیگر، با جایگزینی تعاملات انسانی، خطر انزوای اجتماعی، کاهش همدلی و تغییر در هویت اجتماعی دانش آموزان را به همراه دارد. اهمیت این مطالعه در ضرورت شناخت پیامدهای ناخواسته فناوری بر سلامت روان و مهارت های ارتباطی نسل آینده نهفته است تا از تبدیل شدن فرصت های تکنولوژیک به تهدیدهای اجتماعی جلوگیری شود. روش پژوهش حاضر، مرور سیستماتیک و تحلیل محتوایی متون و مقالات علمی معتبر داخلی و خارجی در سال های اخیر است. یافته های تفصیلی پژوهش نشان می دهد که ابزارهای هوش مصنوعی ضمن تقویت اعتمادبه نفس در دانش آموزان درون گرا و فراهم سازی محیطی امن برای آزمون و خطا، می توانند ساختار قدرت در کلاس درس را تغییر داده و نقش معلم را از انتقال دهنده صرف دانش به مربی و تسهیل گر اجتماعی ارتقا بخشند. با این حال، استفاده کنترل نشده از این ابزارها می تواند منجر به وابستگی شناختی، کاهش مهارت های حل تعارض در دنیای واقعی و بازتولید کلیشه های اجتماعی نهفته در الگوریتم ها شود. نتیجه گیری نهایی بر لزوم اتخاذ رویکردی ترکیبی تاکید دارد که در آن هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین، بلکه به عنوان مکمل تعاملات انسانی عمل کرده و سواد دیجیتال و اخلاقی دانش آموزان به موازات مهارت های فنی تقویت گردد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، پیامدهای اجتماعی ، جامعه شناسی آموزش ، تعامل انسان و ماشین ، مهارت های ارتباطی