نقش آموزش هوش هیجانی در بهبود روابط همسالان

هوش هیجانی به عنوان یکی از مولفه های بنیادین رشد اجتماعی و عاطفی کودکان و نوجوانان، نقش تعیین کننده ای در کیفیت تعاملات آنان با همسالان ایفا می کند. پژوهش های اخیر نشان می دهد که مهارت هایی همچون خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی، مهارت های اجتماعی و مدیریت هیجان ها، نه تنها به بهبود روابط فردی کمک می کند، بلکه در ایجاد شبکه های حمایتی مثبت و تعاملات سازنده میان همسالان نیز موثر است. هدف این پژوهش، بررسی نقش آموزش هوش هیجانی در ارتقای کیفیت روابط همسالان و کاهش تعارضات میان آنان است. روش مطالعه به صورت مروری بر یافته های علمی داخلی و خارجی انجام شد. نتایج نشان می دهد که برنامه های آموزشی هوش هیجانی، از طریق ارتقای توانایی شناخت و ابراز سالم هیجان ها، افزایش ظرفیت همدلی، بهبود مهارت های حل مسئله و تقویت مهارت های ارتباطی، موجب کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش همکاری و پذیرش اجتماعی در گروه همسالان می شود. به علاوه، آموزش منظم این مهارت ها در محیط های آموزشی، زمینه رشد انسجام گروهی، احترام متقابل و شکل گیری روابط مثبت تر را فراهم می سازد. پژوهش حاضر تاکید می کند که گنجاندن برنامه های آموزش هوش هیجانی در مدارس، به ویژه در مقاطع ابتدایی و متوسطه اول، می تواند به عنوان راهبردی موثر در بهبود روابط همسالان و پیشگیری از مشکلات رفتاری و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد. در نهایت، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی و معلمان با بهره گیری از الگوهای نوین آموزش هیجان ها، بستری پایدار برای ارتقای سلامت اجتماعی دانش آموزان فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، روابط همسالان ، مهارت های اجتماعی ، همدلی ، تنظیم هیجان