تاثیر رویکردهای بین رشته ای در تدریس ادبیات فارسی توسط معلمان نوآور

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکردهای بین رشته ای در تدریس ادبیات فارسی توسط معلمان نوآور انجام شده است. در سال های اخیر، تغییرات برنامه های درسی و ضرورت تقویت مهارت های تفکر، خلاقیت و درک ادبی در دانش آموزان، توجه پژوهشگران و معلمان را به شیوه های تلفیقی و میان رشته ای جلب کرده است. در این چارچوب، معلم نوآور به عنوان عنصر کلیدی یاددهی–یادگیری، قادر است از تلفیق ادبیات با هنر، تاریخ، رسانه، علوم اجتماعی و روش های نوین آموزشی بهره گیرد تا تجربه یادگیری عمیق تر و معنادارتری برای دانش آموزان ایجاد کند. این مطالعه با رویکرد توصیفی–تحلیلی و با استفاده از منابع علمی معتبر انجام شد. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از الگوهای میان رشته ای، سبب ارتقای درک مفاهیم ادبی، افزایش انگیزش یادگیری، تقویت مهارت خوانش انتقادی و مشارکت فعال دانش آموزان می شود. همچنین مشخص شد که نقش معلم نوآور در انتخاب فعالیت های خلاقانه، طراحی تکالیف مبتنی بر پروژه، استفاده از رسانه های آموزشی و پیوند دادن ادبیات با سایر حوزه های معرفتی، نقشی تعیین کننده در کیفیت تدریس دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که تلفیق ادبیات فارسی با دیگر حوزه ها، نه تنها موجب غنای محتوایی کلاس درس می شود، بلکه به پرورش ذوق ادبی، تقویت سواد چندگانه و افزایش تجربه های یادگیری جامع کمک می کند. این یافته ها می تواند راهنمایی کاربردی برای معلمان، برنامه ریزان درسی و تولیدکنندگان مواد آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

رویکرد میان رشته ای ، ادبیات فارسی ، معلم نوآور ، روش های نوین تدریس ، یادگیری تلفیقی