مدیریت هوشمند منابع انسانی در ارتقای تاب آوری سازمانی خدمات ایمنی شهری با تاکید بر یادگیری سازمانی و نوآوری (مطالعه موردی: شهر بویین میاندشت)

گسترش فناوری های نوین و پیچیدگی فزاینده محیط های شهری، ضرورت توجه به تاب آوری سازمانی در نهادهای خدمات ایمنی شهری را بیش از گذشته برجسته ساخته است. در چنین بستری، مدیریت هوشمند منابع انسانی به عنوان رویکردی مبتنی بر داده، تحلیل های پیش بین و سیستم های یادگیرنده، می تواند توان انطباق، واکنش موثر و بازیابی سازمان را در مواجهه با بحران ها تقویت کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مدیریت هوشمند منابع انسانی در ارتقای تاب آوری سازمانی با تاکید بر یادگیری سازمانی و نوآوری انجام شد. جامعه آماری شامل کارکنان و نیروهای عملیاتی خدمات ایمنی شهری بویین میاندشت بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بود که روایی آن با تحلیل عاملی و پایایی آن با آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با بهره گیری از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار Smart PLS تحلیل گردید. نتایج نشان داد مدیریت هوشمند منابع انسانی تاثیر مثبت و معناداری بر تاب آوری سازمانی دارد و این اثر از طریق یادگیری و نوآوری تقویت می شود. همچنین مشخص شد یادگیری سازمانی و نوآوری نقش میانجی مهمی در تقویت اثرات راهبردهای هوشمند منابع انسانی بر ظرفیت انطباق پذیری، آمادگی و عملکرد سازمان در شرایط بحران ایفا می کنند. بر اساس یافته ها، توسعه زیرساخت های داده محور، تقویت مهارت های فناورانه کارکنان، ایجاد فرهنگ یادگیری و حمایت از نوآوری می تواند مسیر ارتقای تاب آوری در سازمان های خدمات ایمنی شهری را هموار سازد. این پژوهش می تواند مبنایی برای طراحی الگوهای هوشمند مدیریت منابع انسانی در سازمان های بحران محور بوده و راهنمایی برای مدیران شهری در جهت افزایش پایداری و چابکی عملیاتی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مدیریت هوشمند ، منابع انسانی ، تاب آوری سازمانی ، خدمات ایمنی شهری ، یادگیری ، نوآوری ، بویین میاندشت