بررسی نگرش های معلمان نسبت به عدالت آموزشی و تاثیر این نگرش ها بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی عمیق نگرش های معلمان نسبت به مقوله عدالت آموزشی و واکاوی تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم این نگرش ها بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در ابعاد مختلف شناختی و عاطفی انجام شده است. عدالت آموزشی به عنوان یکی از ارکان بنیادین نظام های تعلیم و تربیت، نقشی حیاتی در شکل گیری انگیزه، خودپنداره و در نهایت موفقیت تحصیلی فراگیران ایفا می کند و در این میان، معلم به عنوان مجری اصلی برنامه های درسی و تعامل گر مستقیم با دانش آموز، دارای جایگاهی راهبردی است. روش پژوهش در این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه معلمان و دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد نگرش سنج عدالت آموزشی و کارنامه تحصیلی دانش آموزان بود. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری میان نگرش مثبت معلمان به عدالت توزیعی و رویه ای با نمرات درسی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان وجود دارد، به طوری که معلمانی که باورهای عمیق تری نسبت به برابری فرصت ها و انصاف در ارزشیابی داشتند، دانش آموزانی با انگیزه بالاتر و اضطراب کمتر پرورش داده اند. نتایج این تحقیق لزوم بازنگری در برنامه های تربیت معلم با محوریت اخلاق حرفه ای و عدالت محوری را برجسته می سازد و پیشنهاد می دهد که سیاست گذاران آموزشی با برگزاری کارگاه های ضمن خدمت، حساسیت معلمان را نسبت به سوگیری های ناخودآگاه افزایش دهند تا از این طریق شکاف های آموزشی کاهش یافته و بستر مناسبی برای شکوفایی استعدادهای تمامی دانش آموزان فارغ از طبقه اجتماعی و اقتصادی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

عدالت ، نگرش ، معلم ، عملکرد ، دانش آموز.