خیاطی درمانی: بررسی تاثیر فعالیت های دوخت و طراحی لباس بر کاهش اضطراب و افزایش سلامت روان (پژوهشی نو در تلفیق هنر و روان شناسی)

در دهه های اخیر، با افزایش اختلالات اضطرابی و نارضایتی های روانی، پژوهشگران به سوی بهره گیری از روش های غیرسنتی و هنرمحور در ارتقای سلامت روان گرایش یافته اند. خیاطی، به عنوان یک فعالیت هنری-عملی که مستلزم تمرکز، خلاقیت و هماهنگی ذهن و بدن است، می تواند به عنوان روشی مکمل در کاهش تنش های روانی و افزایش آرامش روانی افراد به کار رود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فعالیت های دوخت، طراحی و بازسازی لباس بر کاهش اضطراب و ارتقای شاخص های سلامت روان انجام شده است. روش پژوهش، از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه آماری شامل زنان داوطلب شرکت کننده در کارگاه های خیاطی هنردرمانی بوده است. داده ها از طریق پرسش نامه اضطراب بک و مقیاس سلامت روان GHQ گردآوری و با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که مشارکت در فعالیت های خیاطی به طور معناداری موجب کاهش اضطراب و بهبود مولفه های سلامت روان، به ویژه در ابعاد آرامش ذهنی، احساس کفایت شخصی و رضایت درونی می شود. یافته ها بیانگر آن است که خیاطی، فراتر از یک مهارت شغلی یا سرگرمی، می تواند نقشی موثر در فرآیند درمانی افراد ایفا کند. این تحقیق بر ضرورت توجه به تلفیق هنر و روان شناسی در حوزه سلامت تاکید دارد و استفاده از خیاطی درمانی را به عنوان شیوه ای نوین و کم هزینه در برنامه های مداخلات روانی پیشنهاد می دهد.