استراتژی های تدریس مبتنی بر شبیه سازی برای تقویت یادگیری فعال در کلاس درس

یادگیری فعال به عنوان یکی از موثرترین رویکردهای آموزشی در بهبود مشارکت و انگیزه دانش آموزان شناخته می شود. در سال های اخیر، تدریس مبتنی بر شبیه سازی به عنوان یک استراتژی نوین آموزشی، فرصت های بی نظیری برای ارتقای کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری فراهم کرده است. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل استراتژی های تدریس مبتنی بر شبیه سازی و نقش آن ها در تقویت یادگیری فعال در کلاس درس، به صورت کیفی و تحلیلی انجام شده است. ابتدا مفاهیم یادگیری فعال و شبیه سازی در آموزش تبیین و مرور نظریه های مرتبط صورت گرفته است. سپس انواع مختلف استراتژی های شبیه سازی، از جمله شبیه سازی رایانه ای، نقش آفرینی، بازی های آموزشی و شبیه سازی فیزیکی، به تفصیل معرفی شده اند. تحلیل نتایج نشان می دهد که به کارگیری این استراتژی ها ضمن افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، به بهبود مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و خودتنظیمی یادگیری نیز کمک شایانی می کند. در نهایت، مقاله به بررسی چالش ها و فرصت های به کارگیری تدریس مبتنی بر شبیه سازی پرداخته و پیشنهاداتی کاربردی برای معلمان و طراحان آموزشی ارائه می دهد. یافته های این پژوهش می تواند راهنمای مناسبی برای ارتقای اثربخشی یادگیری فعال در محیط های آموزشی معاصر باشد.