کاربرد نظریه های یادگیری در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش با رویکرد روان شناختی نوین

این مقاله به بررسی کاربرد نظریه های یادگیری در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش با رویکرد روان شناختی نوین می پردازد و تلاش می کند نشان دهد چگونه تلفیق یافته های روان شناسی نوین با نظریه های یادگیری می تواند فرایند یاددهی و یادگیری را به تجربه ای فعال، معنادار و پایدار تبدیل کند. در این بررسی، نقش معلم به عنوان هدایتگر و تسهیل کننده یادگیری، اهمیت طراحی محیط های آموزشی پویا و انعطاف پذیر، توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان و استفاده از روش های یادگیری مشارکتی و پروژه محور مورد تاکید قرار گرفته است. همچنین، چالش ها و موانعی نظیر محدودیت منابع، فشار برنامه درسی، تفاوت های فردی و مقاومت فرهنگی شناسایی و راهکارهایی شامل توانمندسازی معلمان، بازنگری در برنامه درسی، طراحی محیط های تعاملی و بهره گیری از ارزیابی مستمر ارائه شده است. یافته ها نشان می دهند که کاربرد آگاهانه و هدفمند نظریه های یادگیری در چارچوب روان شناسی نوین، موجب افزایش انگیزش، یادگیری عمیق، توسعه مهارت های شناختی، هیجانی و اجتماعی دانش آموزان و ارتقای کیفیت کلی آموزش و پرورش می شود.

کلیدواژه ها:

نظریه های یادگیری ، روان شناسی نوین ، کیفیت آموزش ، یادگیری فعال ، محیط آموزشی.