بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین و اضطراب تحصیلی دانش آموزان

اضطراب تحصیلی به عنوان یکی از مهم ترین موانع یادگیری موثر در کودکان شناخته می شود که می تواند عملکرد تحصیلی، اعتمادبه نفس و سلامت روانی آنان را تحت تاثیر قرار دهد. از جمله عوامل زمینه ساز در بروز این اضطراب، سبک های فرزندپروری والدین است که نقش بنیادینی در شکل گیری نگرش، هیجانات و رفتارهای کودک دارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری (مقتدرانه، سهل گیرانه، مستبدانه و غافلانه) و میزان اضطراب تحصیلی کودکان دبستانی انجام گرفته است.مطالعه حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی به بررسی این پیوند پرداخته و تلاش دارد تا از منظر روان شناختی، تاثیر الگوهای تربیتی والدین را بر سطح نگرانی ها و تنش های مرتبط با مدرسه در کودکان آشکار سازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که سبک فرزندپروری مقتدرانه با ایجاد محیطی امن، حمایت گر و مبتنی بر ارتباط موثر، به طور معناداری با کاهش اضطراب تحصیلی در کودکان مرتبط است. در مقابل، سبک های مستبدانه و غافلانه به دلیل عدم درک عاطفی، سخت گیری یا بی توجهی والدین، با سطوح بالاتری از اضطراب تحصیلی در فرزندان همراه بوده اند. سبک سهل گیرانه نیز، اگرچه با نگرش حمایتی توام است، اما به دلیل نبود ساختار منسجم، ممکن است نتواند در کاهش اضطراب تحصیلی عملکرد موثری داشته باشد.این نتایج بر اهمیت آموزش والدین در خصوص انتخاب شیوه های تربیتی کارآمد و متناسب با نیازهای روانی و تحصیلی کودکان تاکید دارد. همچنین نشان می دهد که اصلاح سبک های فرزندپروری می تواند به عنوان راهکاری پیشگیرانه در مدیریت اضطراب تحصیلی کودکان و ارتقاء سلامت روانی آنان مورد استفاده قرار گیرد. پژوهش حاضر ضمن ارائه شواهدی تجربی، ضرورت مداخلات روان تربیتی خانواده محور را برای تقویت عملکرد تحصیلی کودکان و بهبود کیفیت ارتباط والد-فرزندی برجسته می سازد.