تاثیر روش های نوین تدریس (فعال، پروژه محور، بازی محور) بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روش های نوین تدریس شامل روش فعال، پروژه محور و بازی محور بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان در دوره ابتدایی است. با توجه به اینکه کاهش انگیزش تحصیلی در سال های اخیر به یکی از چالش های مهم آموزش وپرورش تبدیل شده است، یافتن راهکارهایی برای ایجاد علاقه، مشارکت و پویایی در کلاس درس ضروری است. روش های نوین تدریس بر اساس اصول یادگیری فعال، سازنده گرایی و بازی وارسازی طراحی شده اند و تلاش می کنند با فراهم کردن فرصت تجربه، همکاری، خلاقیت و حس کنترل بر یادگیری، انگیزش درونی و بیرونی دانش آموزان را تقویت کنند.این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی–تحلیلی است. در این مطالعه از روش پژوهش اسنادی و مروری نظام مند استفاده شده است و پژوهشگر بدون انجام نمونه گیری و اجرای میدانی، به تحلیل یافته های نظری و تجربی پژوهش های پیشین پرداخته است. داده ها از طریق بررسی مقالات علمی، پایان نامه ها، اسناد معتبر و منابع تخصصی مرتبط با روش های تدریس و انگیزش تحصیلی گردآوری شده اند. تحلیل محتوای منابع نشان می دهد که روش تدریس فعال با افزایش مشارکت، اعتمادبه نفس و حس شایستگی، روش پروژه محور با ایجاد مسئولیت پذیری، هدف مندی و یادگیری معنادار، و روش بازی محور با ایجاد جذابیت، رقابت سالم و پاداش دهی، به شکل قابل توجهی موجب بهبود انگیزش تحصیلی دانش آموزان می شوند. همچنین نتایج مرور مبانی نظری و متون پژوهشی بر برتری روش های پروژه محور و بازی محور در ارتقای انگیزش نسبت به روش های سنتی تاکید دارد.به طور کلی، یافته های این مطالعه بیانگر آن است که استفاده از روش های نوین تدریس می تواند رویکردی موثر برای تقویت انگیزش تحصیلی و بهبود کیفیت یادگیری در کلاس های درس باشد. به کارگیری این روش ها به معلمان توصیه می شود تا بتوانند محیطی پویا، مشارکت جو و یادگیرمحور ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، یادگیری فعال ، پروژه محور ، بازی محور ، انگیزش تحصیلی ، آموزش ابتدایی