بررسی نقش همکاری آموزگار و مراقب سلامت در ارتقای سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش همکاری آموزگار و مراقب سلامت در ارتقای سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه ۵ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۵–۱۴۰۴ انجام شد. سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان به عنوان یکی از مولفه های کلیدی موفقیت تحصیلی، رشد اجتماعی و توسعه مهارت های زندگی، اهمیت ویژه ای دارد. پژوهش های گذشته نشان می دهند که مدرسه به عنوان محیط اصلی آموزش و پرورش، ظرفیت قابل توجهی برای ارتقای سلامت دانش آموزان دارد، اما دستیابی به این هدف مستلزم تعامل موثر و هماهنگ میان آموزگار و مراقب سلامت است.این مطالعه از نوع همبستگی–توصیفی با رویکرد کمی بوده و جامعه آماری آن شامل ۱۵۰۰ دانش آموز، ۳۰۰ آموزگار و ۶۰ مراقب سلامت مدارس ابتدایی منطقه ۵ تهران بود. نمونه گیری به روش طبقه ای–تصادفی انجام شد و داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد همکاری آموزگار و مراقب سلامت و پرسشنامه سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها از روش های تحلیل توصیفی، همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندگانه و تحلیل ساختاری استفاده شد.نتایج نشان داد که سطح همکاری میان آموزگار و مراقب سلامت در مدارس مورد بررسی در حد متوسط تا بالا قرار داشت، به طوری که بیشترین جنبه همکاری مربوط به تبادل اطلاعات درباره وضعیت جسمانی و روانی دانش آموزان و کمترین جنبه مربوط به برنامه ریزی مشترک فعالیت های آموزشی و پیشگیرانه بود. همچنین، تحلیل داده ها نشان داد که همکاری موثر میان آموزگار و مراقب سلامت تاثیر مثبت و معناداری بر سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان دارد؛ به طوری که دانش آموزان مدارسی که تعامل قوی تر بود، از وضعیت تغذیه، فعالیت بدنی، اعتمادبه نفس، مهارت های اجتماعی و کاهش علائم اضطراب و افسردگی بهتری برخوردار بودند. تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که همکاری میان آموزگار و مراقب سلامت ۳۰٪ تغییرات سلامت جسمانی و ۳۵٪ تغییرات سلامت روانی دانش آموزان را پیش بینی می کند.یافته های پژوهش تاکید می کند که ایجاد ساختار رسمی همکاری، آموزش تخصصی آموزگاران، برگزاری جلسات مشترک، کاهش بار کاری و مشارکت فعال والدین می تواند اثربخشی تعامل آموزگار و مراقب سلامت را افزایش داده و سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان را بهبود بخشد. این پژوهش نشان می دهد که همکاری منسجم و هدفمند میان آموزگار و مراقب سلامت، یک عامل کلیدی در ارتقای سلامت، بهبود مشارکت اجتماعی و تقویت عملکرد تحصیلی دانش آموزان محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

همکاری آموزگار و مراقب سلامت ، سلامت جسمانی دانش آموزان ، سلامت روانی دانش آموزان ، مدارس ابتدایی ، ارتقای سلامت