سنجش و ارزیابی پیشرفت تحصیلی در کودکان با نیازهای ویژه

سنجش و ارزیابی پیشرفت تحصیلی در کودکان با نیازهای ویژه از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا این کودکان نیازمند پایش مداوم و منطبق بر ویژگی های خاص شان هستند تا مداخلات به موقع صورت گیرد. در این راستا، ارزیابی نیازهای آموزشی و رفتاری به شکلی چندوجهی شامل سنجش علمی، رفتاری و اجتماعی پیشنهاد شده است تا تصویر جامع تری از وضعیت هر دانش آموز به دست آید (ارزیابی نیازهای کودکان استثنایی، ۱۴۰۳). همچنین، مدل های قانونی و نهادی در ایران بنا شده اند که توجه ویژه ای به ارزشیابی و ارزیابی شخصی برای کودکان معلول دارند؛ از جمله حقوق فرهنگی آموزشی که حق ارزیابی مناسب را به رسمیت می شناسد و آن را بخشی از عدالت آموزشی می داند (رامندی، ۱۴۰۱). علاوه بر این، تحقیقات روانشناختی نشان داده اند که خودکارآمدی و انگیزش درونی دانش آموزان استثنایی به صورت معناداری با پیشرفت تحصیلی آن ها مرتبط است (پوریحیی، ۱۳۹۵)، که لزوم طراحی ارزیابی هایی را که این ابعاد روانشناختی را مد نظر قرار دهند، برجسته می کند.