اثرات رویکردهای تطبیقی در یادگیری

رویکرد تطبیقی در یادگیری شامل تنظیم و تغییر برنامه درسی، روش تدریس، ارزیابی و محیط کلاس بر اساس ویژگی های فردی دانش آموز است؛ این تطبیق ها می توانند تاثیرات عمیقی بر یادگیری کودکان با نیازهای ویژه داشته باشند. بنا بر پژوهش کاظمی و نیکنام (۱۴۰۱)، تطبیق محتوا (مثل ساده سازی مطالب)، استفاده از استراتژی های چندسبکی، ارزیابی تعدیل شده و گروه بندی انعطاف پذیر از مهم ترین روش های تطبیقی اند که کیفیت آموزش را به طور قابل توجهی بالا می برند. از سوی دیگر، معلمان که آموزش تطبیقی دیده اند، قادرند بهتر نیازهای متفاوت دانش آموزان را تشخیص داده و راهبردهای موثری برای آنان به کار ببرند، که این موضوع به افزایش مشارکت، انگیزه و پیشرفت تحصیلی منجر می شود. بنابراین، رویکرد تطبیقی نه فقط یک جنبه تکنیکی بلکه یک اهمیت اخلاقی دارد: به دانش آموزان ویژه این امکان را می دهد که در محیط یادگیری شان شنیده شده، مورد توجه قرار گیرند و رشد واقعی داشته باشند.