چالش های اجرای آموزش فراگیر

اجرای آموزش فراگیر در ایران با دشواری های ساختاری و فرهنگی متعددی روبرو است. در پژوهش بهرامی، گلسرخی، کاظمی جلودار و وسائلی نجف آبادی (۱۴۰۳) موانعی مانند کمبود معلمان متخصص، فقدان زیرساخت های فیزیکی مناسب و منابع مالی کافی را شناسایی کرده اند که اجرای آموزش فراگیر را در مدارس عادی محدود می کند. همچنین، صالحی امیری و خدابخشی کولایی (۱۴۰۳) در تحلیل خود بیان می کنند که نگرش منفی برخی معلمان و والدین نسبت به ادغام دانش آموزان با نیازهای ویژه یکی از موانع عمده است و این نگرش ها نیاز به تغییر فرهنگی و سیاست گذاری جدی دارد. علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که عدم شناخت کافی معلمان از ویژگی های پیچیده دانش آموزان ویژه، باعث می شود که نیازهای واقعی این کودکان در کلاس های فراگیر نادیده گرفته شود و این امر تاثیر منفی بر تعامل و پیشرفت تحصیلی آنان دارد (مروری بر چالش های کودکان استثنایی، ۱۴۰۴).