نقش خانواده در آموزش کودکان با نیازهای ویژه

خانواده به عنوان اولین و مهم ترین محیط اجتماعی کودکان با نیازهای ویژه نقش تعیین کننده ای در آموزش و پرورش آن ها ایفا می کند؛ پژوهش ها نشان می دهند که تعامل منظم والدین با معلمان و متخصصان، پذیرش تفاوت های کودک و حمایت عاطفی، پیشرفت تحصیلی و توسعه اجتماعی کودکان را به طور معناداری ارتقا می دهد (نیازی، کریمی & سیادتیان، ۱۴۰۳). علاوه بر این، خانواده با فراهم کردن محیط حمایتی در خانه و مشارکت در طراحی برنامه های آموزشی فردی، می تواند به تثبیت مهارت های یادگیری و افزایش خودکارآمدی کودک کمک کند (فامرینی بزچلویی، ۱۴۰۳). همچنین، در مواقع فشارهای عاطفی ناشی از نیازهای ویژه، خانواده باید نقش آفرین عاطفی و معنوی باشد، به طوری که فراهم کردن آرامش و ثبات، رشد شخصیت و اعتماد به نفس کودک را تسهیل کند (مقاله کنفرانسی خانواده و کودک ویژه، بدون تاریخ).