بررسی اثربخشی تدریس مبتنی بر پروژه (PBL) در درس علوم ابتدایی

تدریس علوم در دوره ابتدایی نقش اساسی در پرورش تفکر علمی، کنجکاوی و مهارت های حل مسئله دارد، اما شیوه های سنتی مبتنی بر سخنرانی و انتقال مستقیم محتوا اغلب مانع یادگیری عمیق و کاربردی می شوند. در سال های اخیر، الگوی تدریس مبتنی بر پروژه (PBL) به عنوان رویکردی فعال، تجربه محور و سازنده گرایانه مورد توجه پژوهشگران و معلمان قرار گرفته است. هدف این مقاله، بررسی اثربخشی PBL در درس علوم ابتدایی از طریق مرور نظام مند پژوهش های داخلی و خارجی است. پژوهش حاضر با تحلیل مطالعات منتشرشده در حوزه تعلیم و تربیت علوم به بررسی تاثیر PBL بر یادگیری مفهومی، مهارت های علمی، نگرش و انگیزش دانش آموزان پرداخته و همچنین موانع اجرای آن در مدارس ابتدایی را شناسایی کرده است. یافته ها نشان می دهد که PBL موجب تقویت درک مفاهیم علمی، ارتقای مهارت هایی مانند مشاهده، فرضیه سازی و آزمایش، افزایش مشارکت و انگیزه یادگیرندگان، و بهبود نگرش آنان نسبت به علوم می شود. با این حال، محدودیت زمان، کمبود منابع و تجهیزات، و نیاز به آموزش حرفه ای معلمان از مهم ترین چالش های اجرای این رویکرد است. نتیجه گیری مقاله تاکید می کند که تدریس مبتنی بر پروژه، در صورت فراهم بودن شرایط مناسب، می تواند به طور چشمگیری کیفیت یادگیری علوم در دوره ابتدایی را افزایش دهد و بستری برای پرورش یادگیرندگان خلاق، کنجکاو و مسئله محور فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، علوم ابتدایی ، یادگیری فعال ، انگیزش ، مهارت های علمی