نقش تربیت بدنی وفعالیت های مفرح ورزشی در کاهش اضطراب در دانش آموزان

اضطراب یکی از شایع ترین مشکلات روان شناختی در میان دانش آموزان است که بر عملکرد تحصیلی، تعاملات اجتماعی و کیفیت زندگی آنان تاثیر منفی دارد. پژوهش حاضر به بررسی نقش تربیت بدنی و فعالیت های مفرح ورزشی در کاهش اضطراب دانش آموزان پرداخته است. این مطالعه به صورت مروری نظام مند و با تحلیل شواهد علمی موجود در حوزه های علوم اعصاب، روان شناسی تربیتی و تربیت بدنی انجام شده است. یافته ها نشان می دهند که فعالیت های بدنی نه تنها از طریق تقویت توانایی های جسمانی، بلکه از طریق سازوکارهای زیستی، شناختی و روانی–اجتماعی قادر به کاهش اضطراب هستند. از منظر زیستی، ورزش موجب افزایش پلاستیسیته سیناپسی، تقویت عملکرد هیپوکامپ و تعدیل محور هیپوتالاموس–هیپوفیز–آدرنال می شود، که همگی نقش مهمی در تنظیم هیجان و کاهش پاسخ های استرس زا دارند. از لحاظ شناختی، فعالیت های ورزشی با بهبود توجه، تمرکز، حافظه و فراگیری مهارت های حرکتی، توانمندی های مقابله ای دانش آموزان را افزایش می دهند. علاوه بر این، جنبه های اجتماعی و روانی فعالیت های مفرح ورزشی شامل ارتقای خودکارآمدی، تقویت مهارت های اجتماعی، تجربه موفقیت و افزایش حس تعلق، به کاهش اضطراب کمک می کنند. پژوهش نشان می دهد که طراحی برنامه های ورزشی باید منظم، جذاب، متنوع و متناسب با ویژگی های فردی دانش آموزان باشد تا اثرات مثبت پایدار ایجاد شود. همچنین، ادغام ورزش با برنامه های مشاوره ای و حمایت خانواده و معلمان، موجب افزایش اثربخشی مداخلات می شود. یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تربیت بدنی و فعالیت های مفرح ورزشی می توانند به عنوان یک راهبرد کارآمد و کم هزینه در ارتقای سلامت روان و کاهش اضطراب دانش آموزان در محیط مدرسه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، فعالیت مفرح ورزشی ، اضطراب دانش آموزان ، حافظه و یادگیری ، سلامت روان ، تنظیم هیجان ، خودکارآمدی ، مهارت های اجتماعی