نقش بازی و تاثیر یادگیری حاصل از آن برای تقویت مشارکت دانش آموزان

هدف این مطالعه بررسی نقش بازی به عنوان رویکرد آموزشی در بهبود فرایند یادگیری و افزایش مشارکت دانش آموزان در محیط کلاس است. پژوهش حاضر با استفاده از مرور ادبیات و تحلیل های کیفی-کمی، نقش بازی های تعاملی، بازی های آموزشی و سناریوهای نقش پذیری در توسعه انگیزه، کار گروهی، تفکر نقادانه و بازخورد یادگیری بررسی می شود. روش تحقیق شامل مرور سیستماتیک مقالات مربوط به بازی های آموزشی، تجربیات مدرسه ای و پژوهش های مداخله ای است که ارتباط بین استفاده از بازی و سطح مشارکت دانش آموزان را اندازه گیری کرده اند. یافته ها نشان می دهند که طراحی مناسب بازی ها با هدف یادگیری می تواند سطح مشارکت فعال، علاقه درونی به موضوع، احساس مالکیت بر فرایند یادگیری و توانایی همکاری گروهی را افزایش دهد. همچنین، بازی ها به ویژه در مهارت های کلیدی مانند حل مسئله، تصمیم گیری، ارتباطات کلامی و مدیریت زمان نقش موثری ایفا می کنند و با فراهم آوردن بازخورد فوری و محیط امن برای آزمون فرضیات، فرآیند بازخورد یادگیری را تقویت می کنند. با این وجود، چالش هایی مانند نیاز به طراحی دقیق همسو با اهداف آموزشی، زمان بندی مناسب کلاس و ارزیابی عادلانه مشارکت وجود دارد که می تواند تاثیر مثبت را محدود کند. نتیجه گیری مطرح می کند که به کارگیری استراتژی های بازی-محور به شرط رعایت اصول طراحی آموزشی، می تواند مشارکت دانش آموزان را بهبود بخشد و به کسب مهارت های متنوع یادگیری جهانی کمک کند. پیشنهاداتی برای مدیران مدرسه و معلمان ارائه می شود، از جمله تهیه راهبردهای ارزیابی مشارکت بر مبنای نقش آفرینی، طراحی سناریوهای بازی محور با هدف های واضح یادگیری و فراهم آوردن فضاهای آموزشی چندحسی و بازخورد سازنده.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، آموزش ، بازی ، مشارکت دانش آموزان